Κοράλλια. Εκθαμβωτικά, πολύχρωμα και πολύμορφα, ζωντανά ή απολιθωμένα πλάθουν τον πλανήτη μας και την φαντασία μας.

Σε ένα μάθημα για τα εμπορεύματα, την οικονομία και τον υλικό πολιτισμό στον Ινδικό Ωκεανό, κάθε χρόνο οι φοιτητές μου μου και εγώ συναντάμε το γραφείο της φωτογραφίας, που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ένας κωμικός χαρακτήρας στο έργο του Άλεξι «Ελληνίς» στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. το λέει ξεκάθαρα: «Ζωντανά ή νεκρά, τα ψάρια πολεμούν μαζί...

Πριν από πολλά χρόνια, ως φοιτήτρια αρχαιολογίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, είχα την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μία...

Δεν είναι ψάρια, δεν είναι ούτε άνθρωποι… δεν ανήκουν στην ξηρά, μα ούτε και με βεβαιότητα στη θάλασσα. Μας μοιάζουν, αλλά όχι ακριβώς...

Βινιέτες άμβρας μέσα στον χρόνο. Μόλις διακρίνουν φάλαινα (να επιπλέει νεκρή και γεμάτη με άμβρα), την τραβούν στην ξηρά με χοντρά σκοινιά και σιδερένιους γάντζους που μπήγουν στην πλάτη της, με σκοπό να την ανοίξουν και να συλλέξουν την άμβρα.